زلف بر باد مده…
که دریای موجخیزش، عاشق را تاب ماندن نیست.
هر پیچِ آن، طوفانیست در دل آرامش.
اکریلیک روی بوم | ۱۲۰×۸۰
اثر: محمد ابراهیمی جویباری
⸻
? استیتمنت فارسی:
در این اثر، زلف یار به دریایی مواج بدل شده است —
دریایی که مرز میان عشق و نابودی را در خود میبلعد.
ضربهقلمها چون موج، بیامان میتازند؛
گاه نوازشگر، گاه ویرانگر.
سیاهی و خاکستری در هم میپیچند،
چون دل عاشقی که میان شوق وصال و بیمِ فنا دستوپا میزند.
«زلف بر باد مده…» زمزمهایست از دل طوفان —
آنجا که زیبایی، نجات و هلاکت را در یک نگاه جمع میکند.
09383022121